Γοργοπόταμος και αλλα...Mέρος 1ο

α ξεκινήσουμε από τα γεγονότα της Μάχης του Ελ-Αλαμέιν, τη σημασία της επιλογής της γέφυρας του Γοργοποτάμου για έκρηξη και την συμβολή του Ναπολέοντα Ζέρβα στην ανατίναξη της γέφυρας.
Ως γνωστόν η επίσημη κυβέρνηση έφυγε από την Αθήνα πριν την εισβολή των Γερμανών. Η νόμιμη κυβέρνηση ήρθε φυσικά σε συνεργασία και με το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής (Σ.Μ.Α). Ανώτατος Διοικητής της Γερμανικής και Ιταλικής Τεθωρακισμένης Αφρικανικής Στρατιάς ήταν ο Γερμανός στρατάρχης Έρβιν Ρόμμελ. Το ΣΜΑ προσπάθησε από τον Ιούλιο του 42 να αποκόψει την κύρια θαλάσσια οδό ανεφοδιασμού του Άξονα από τη Ν. Ιταλία. Το κυριότερο λιμάνι κοντά στο μέτωπο ήταν της Βεγγάζης της Κυρηναϊκής αλλά και αυτό της Ντέρνας που ήταν πιο κοντά στην Ελλάδα. Το λιμάνι της Τριπόλεως ήταν μακριά και αυτό του Τομπρούκ θεωρήθηκε επισφαλές από τη Συμμαχική Αεροπορία.
Υπήρχε όμως και άλλη μια θαλάσσια οδός εκτός από αυτή που συνέδεε την Κυρηναϊκή και την Τριπολίτιδα Λιβύης. Μέσω της κατεχόμενης ηπειρωτικής Ελλάδας έφθανε είτε απευθείας στα λιμάνια της Κυρηναϊκής, είτε αρχικά πρώτα στην Κρήτη και από εκεί είτε αεροπορικά είτε μέσω θάλασσας έφτανε στη Βόρεια Αφρική.
Η δεύτερη αυτή οδός ανεφοδιασμού του άξονα απέκτησε μεγαλύτερη σημασία, γιατί τόσο η ναυτική όσο και η αεροπορική βάση της Μάλτας ενισχύθηκαν σημαντικά και ήταν από το τέλος του 1941 σε ετοιμότητα «με αποτέλεσμα η θαλάσσια οδός εκ της ηπειρωτικής Ελλάδος και της Κρήτης να θεωρηθεί ασφαλέστερη». (Denis Richards /Hilary St. G. Saunders: "The Fight Avails" τόμος Β, σ.228).
Σημαντικό βέβαια ρόλο έπαιξε ότι από το τέλος Μαΐου 42, μετατοπίστηκε η γραμμή του μετώπου ανατολικότερα (από Ελ Γκαζάλα στο Ελ Αλαμέιν) δηλαδή πιο κοντά στις γραμμές ανεφοδιασμού του άξονα (Ελλάδα). Αποφασίστηκε λοιπόν η διεξαγωγή καταδρομικής ενέργειας στην Ελλάδα από Βρετανούς «σαμποτερ» για να αποκόψουν τις μεταφορές που γινότανε από τη μοναδική σιδηροδρομική γραμμή που συνέδεε μέσω Θεσσαλονίκης την Κεντρική Ευρώπη με τον Πειραιά.
Δόθηκε εντολή λοιπόν από το Διοικητή του ΣΜΑ στρατάρχη Χάρολντ Αλεξάντερ τον Αύγουστο του 1942 προς τη διεύθυνση Ειδικών Υπηρεσιών («S.O.E» Καΐρου) να προετοιμάσει και να εκτελέσει καταδρομική ενέργεια στην Ελλάδα για την ανατίναξη μιας από τις 3 γέφυρες νότια της Λαμίας Γοργοποτάμου, Ασωπού ή Παπαδιάς για να διακόψει τη σιδηροδρομική συγκοινωνία Θεσσαλονίκης και Πειραιά με τη βοήθεια Ελλήνων ανταρτών. Το γραφείο «M.O.-4» (γραφείο 4-στρατιωτικών επιχειρήσεων της «S.O.E» Καΐρου) είχε αποστολή να κρατήσει επαφή με τις ομάδες δολιοφθοράς και κατασκοπείας των χωριών που ήταν υπό γερμανική κατοχή. Την διεύθυνση είχε ο Βρετανός συνταγματάρχης Κέμπλ. Αυτός όμως ενώ ενίσχυε με χρυσές λυρίτσες το κκε-εαμ παρεμπόδιζε κάθε επαφή των Εθνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων με το ΣΜΑ και αρνούνταν οποιαδήποτε βοήθεια σ' αυτές. Το ίδιο γραφείο μέσω του κομμουνιστή πράκτορα (δικηγόρος Αλέξανδρος Σεφεριάδης) έριξε το καλοκαίρι του 1942 στρατιωτικό υλικό και οπλισμό σε περιοχές που ήταν ο λήσταρχος Δήμος Καραλίβανος και ΦΥΣΙΚΑ η ομάδα του Θανάση Κλάρα ή «μιζέρια» ή «Άρη Βελουχιώτη» ή ή ....
Έλα όμως που και η Βρετανική «S.O.E» είχε διαβρωθεί από αριστερούς πράκτορες. Σημαίνων στέλεχος ο ταγματάρχης Τζέημς Κλούγκμαν στέλεχος του Κ.Κ. Μ.Βρετανίας και συνεργάτης του επίσης στελέχους του ΚΚΜΒ και πράκτορα της KGB από το 1935 Γκάυ Μπέρτζες. Το ίδιο και ο Χάρολντ (Κιμ) Φίλμπυ κ.α. Οι κύριοι αυτοί ως πράκτορες της KGB είχαν επαφή με την Γ' κομμουνιστική Διεθνής της Μόσχας και ακολουθούσαν εντολές... Ο Κρις Γουντχάουζ στη σελ.215 του βιβλίου του «Το μήλο της έριδος» γράφει: «Υπήρχε στην πραγματικότητα μια υποσυνείδητη συμμαχία ανάμεσα στον Ε.Λ.Α.Σ και στην «S.O.E» Καΐρου...»
Επίσης ο Βρετανός υφυπουργός Εξωτερικών 2 ακριβώς μήνες μετά την ανατίναξη της γέφυρας κατηγορεί την «S.O.E» :
«Τα επιτεύγματα της S.O.E είναι δυσανάλογα προς τα υπέρογκα ποσά τα οποία κατά τη διάρκεια του τελευταίου ενάμισυ έτους δαπανήθηκαν στην Ελλάδα, κυρίως για την επιχορήγηση κομμουνιστικών οργανώσεων αντιτιθέμενων προς την Ελληνική Κυβέρνηση την οποία υποστηρίζουμε»

Ο Βρετανός Συνταγματάρχης Νίκολας Χάμοντ (εκπαιδευτής Ελλήνων πρακτόρων, καθηγητής πανεπιστημίου, ιστορικός, αρχαιολόγος κτλ..) γράφει : «Έφτασα στην Αθήνα στις 15 Μαρτίου 1941. Το τμήμα στο οποίο με έβαλε η S.O.E υπαγόταν στη Βρετανική Πρεσβεία. Αποστολή του ήταν να εκπαιδεύσει μυστικά τους Έλληνες στο χειρισμό ασυρμάτων και στο σαμποτάζ για την περίπτωση κατοχής της χώρας τους από τις δυνάμεις του Άξονα. Οι Έλληνες που είχαν επιλεγεί ως τότε για αυτή την εκπαίδευση ήταν αντίθετοι προς την Ελληνική Κυβέρνηση: Μερικοί παλαιοί βενιζελικοί (φιλελεύθεροι δημοκράτες) κι ένας σημαντικός αριθμός κομμουνιστών που είχαν διατηρήσει τη μυστική τους οργάνωση από το 1936 όταν ο Μεταξάς είχε θέσει εκτός νόμου το κομμουνιστικό κόμμα. Οι τελευταίοι ήταν οι πιο σκληροί, μα η συμπάθεια τους στρεφόταν προς τη Ρωσία, που την εποχή εκείνη είχε ειρηνικές σχέσεις με τη Γερμανία και είχε μοιραστεί μαζί της την Πολωνία...» («Περιπέτεια με τους αντάρτες 1943-44», σελ 11.)
Στην σελ 12 γράφει: «Η τακτική αυτή της S.O.E μου φαινόταν παράλογη και έπεισα τους επιτελείς στην Αθήνα να διευρύνουν το φάσμα της στρατολόγησης. Όμως ήταν πολύ αργά» Με τη γνωστή μέθοδο του «καψίματος» από τις αρχές κατοχής εξουδετερώθηκαν όσοι φιλελεύθεροι πράκτορες υπήρχαν και έμειναν οι κομμουνιστές..
Στη σελ 13 γράφει : «Οι ειδήσεις για τις ελληνικές εξελίξεις ερχόταν στη S.O.E στο Κάιρο από τους ασυρμάτους της Αθήνας που είχαν εγκατασταθεί αρχικά από τις δύο ομάδες και κατόπιν μόνο από τους κομμουνιστές, επειδή οι βενιζελικοί χειριστές είχαν συλληφθεί»
-------------------------------------------------------------------------------- H S.O.E Καΐρου στις 25 Σεπτεμβρίου 1942 βγάζει διαταγή επιχείρησης με την κωδική ονομασία «HARLING».Eν ολίγοις μιλάει για τη σημασία αποκοπής του ανεφοδιασμού του άξονα από την ηπειρωτική Ελλάδα λόγω Ελ Αλαμέιν. Υπάρχουν κάποιες ανακρίβειες ως προς τον αριθμό των ανταρτών, που απλά επιβεβαιώνει τις αντικρουόμενες πληροφορίες της SOE... Οι Βρετανοί καταδρομείς οργανώθηκαν σε τρεις 4μελείς ομάδες που η κάθε μία είχε εξοπλισμό ώστε να μπορέσει αν χρειαστεί να δράσει ανεξάρτητα.
Εν τω μεταξύ οι Έλληνες πράκτορες των βρετανών στην Αθήνα (Προμηθεύς ΙΙ), ειδοποιήθηκαν από τις 4 Σεπτεμβρίου για την ενέργεια και ήρθαν σε επαφή με το Ζέρβα ο οποίος συμφώνησε να υποστηρίξει τη Βρετανική ομάδα καταδρομών. Τέλος πάντων αφού έγινε μπέρδεμα με την αποκρυπτογράφηση του χωριού Σακαρέτσι που ορίστηκε ως τόπος ρίψης των αλεξιπτωτιστών οι ίδιοι πράκτορες ειδοποίησαν τη S.O.E ότι: «Εις την περιοχή εκείνη της Γκιώνας βρίσκεται κάποιος «ταγματάρχης Άρης» [ ] με μια ομάδα από 30 άνδρες όχι καλά οπλισμένοι και με υποδιοικητή τον Καραλίβανο»
Η πρώτη ομάδα είχε επικεφαλής τον Έντυ Μάγιερς (μόνιμος αντισυνταγματάρχης μηχανικού), η δεύτερη τον Κρίστοφερ ή Κρις Μόνταγκιου Γουντχάουζ (έφεδρος ταγματάρχης πυροβολικού) και η Τρίτη τον Τζων Κουκ (μόνιμος ταγματάρχης καταδρομών) στην οποία συμμετείχε ο μοναδικός Έλληνας, ο έφεδρος ανθυπολοχαγός πυροβολικού Θεμιστοκλής (Θέμης) Μαρίνος.
Μια παρένθεση: Η τρίτη ομάδα αφού έριξε με αλεξίπτωτα τα φορτία των υλικών της στην περιοχή της πρώτης ομάδας γύρισε στην Αίγυπτο και επέστρεψε πάλι στις 27 Οκτωβρίου, όπου στις 28 έπεσε συμπτωματικά στην ομάδα του «Νικηφόρου» (Ανθυπίλαρχος Δημητρίου Δημήτριος) και αυτός τους οδήγησε στον Βελουχιώτη....
Τις 2 πρώτες ομάδες θα τις βοηθήσουν άτομα του «Ελληνικού Απελευθερωτικού Στρατού» δηλαδή του μετέπειτα «5/42 Συντάγματος Δημητρίου Ψαρρού» αλλά και ο Γιάννης Τσιγάντες (Μίδας 614). Και τους 2 μεγάλους άντρες (Ψαρρός, Τσιγάντες) οι κομμουνιστές είτε τους σκότωσαν (Ψαρρό), είτε έβγαλαν ανακοίνωση : «πέθανε ο προδότης» (Τσιγάντες)...
Tι έγραψαν για τον Τσιγάντε οι κομμουνιστές :
ΣΚΟΤΩΘΗ Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΣΙΓΑΝΤΕΣ
"Το Γενάρη σκοτώθη στην Αθήνα ο αξιωματικός Τσιγάντες. Αυτός δουλεύοντας για λογαριασμό της κυβέρνησης του Λονδίνου ήρθε δύο φορές στην Αθήνα φέρνοντας λεφτά τα οποία διέθεσε για το ΕΑΜ. Την τρίτη φορά που ήρθε συνδέθηκε με σακαράκες και τους έδωσε άφθονο χρήμα να οργανώσουν ομάδες αντάρτικες με διαφορετικό πολιτικό περιεχόμενο από εκείνο που έχει το ΕΑΜ. Οι αγωνιστές μας που πιστεύουν απόλυτα στην αρχή του αθανάτου μας Λένιν "όλα τα μέσα για το σκοπό" δεν δίστασαν να τον πληρώσουν όπως έπρεπε. Τη στιγμή όμως που εκτελεστικό απόσπασμα από αγωνιστές(!!!!!) πήγαινε να τιμωρήσει τον εθνικό αυτό προδότη βρήκε καραμπινιέρους στο σπίτι του που τον είχαν σκοτώσει σε συμπλοκή"...
Όπως θα αποδείξω στη συνέχεια ο λεβέντης Βελουχιώτης απέφευγε επί 1 μήνα (!) να συναντηθεί με τους καταδρομείς γιατί αυτή ήταν η θέση του κόμματος. Τα αποτελέσματα αυτής της κίνησης? Θα τα δείτε παρακάτω...
Λοιπόν ο Γουντχάουζ μαζί με τον Ανδρέα Μήταλα και τον Γεώργιο Ντούρο συναντήθηκε στην Άμφισσα στις 3 Οκτωβρίου 1942 με το μέλος της «Παλιάς Κεντρικής Επιτροπής» του ΚΚΕ και υπεύθυνου του ΕΑΜ Φωκίδας δημοσιογράφο Νίκο Καρβούνη. Αυτός χρησιμοποίησε πολλούς χωρικούς και βοσκούς ως «ταχυδρόμους» για να υπάρξει επαφή με τον Άρη. Όλες όμως οι προσπάθειες...ΤΖΙΦΟΣ!
Ο συγγραφέας Χένρυ Μολ στο βιβλίο του «Πως σώθηκε η Ελλάς το 1944» γράφει : «...Αλλά ο Βελουχιώτης δεν απάντησε καν στα επανειλημμένα μηνύματα που του έστειλε ο Βρετανός (Μάγιερς) με διάφορους βοσκούς οι οποίοι ήξεραν τα λημέρια του...»
Επί 1 ολόκληρο μήνα ο Μάγιερς ψάχνει τον «ταγματάρχη» Άρη. Ο Βελουχιώτης γνωρίζει πολύ καλά από τις οργανώσεις του ΕΑΜ στα χωριά της Στερεάς την άφιξη των καταδρομέων, αλλά και ότι τον ψάχνουν και για αυτό γυρίζει στην περιοχή της Ευρυτανίας. Ο λόγος αυτής της συμπεριφοράς οφείλεται στην εντολή που είχε πάρει από την κεντρική επιτροπή του ΕΑΜ(ΚΚΕ) προκειμένου να μη συνεργαστεί σε επιχειρήσεις τέτοιας κλίμακας με τους Βρετανούς και να αποφύγει την αντιπαράθεση με τον εχθρό..!
Αυτό φυσικά δεν είναι αυθαίρετο, όλοι γνωρίζουμε ότι ΤΕΛΙΚΑ ο Βελουχιώτης αναγκάστηκε και ενήργησε παρά τις εντολές του κόμματος, ότι απολογήθηκε μετά για αυτό καθώς οι εντολές του κόμματος (που τις έδινε μετά στο ΕΑΜ--->ΕΛΑΣ) ήταν ενάντια στον κατακτητή.