Οι καλοί μας γείτονες Νο1

Εφορμούμενος από τις πρόσφατες εξελίξεις στην ΕΕ και τις σχέσεις της με τη Τουρκία,έψαξα για κάποια σχετικά έγκυρη μελέτη της ιστόριας της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας,ουσιαστικά όμως της πολιτικής της προς την Ελλάδα.Βρήκα ένα βιβλίο των εκδόσεων "Γνώση", το οποίο εκδόθηκε σε συνεργασία με το Ελληνίκο Ίδρυμα Αμυντικής και Εξωτερικής Πολιτικής. Από αυτό προέρχονται τα περρισότερα στοιχεία που θα αναφέρω, ώστε να διαφωτιστεί λίγο το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώνεται η σημερίνη Ελληνοτουρκική Φιλία,οπότε και η είσοδος της Τουρκίας στην ΕΕ.
Ελληνοτουρκικά ζητήματα υπάρχουν από τότε που δημιουργήθηκε το Τουρκικό Κράτος, δήλαδη στο ξεικίνημα της δεκαέτιας του 20.Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή το πάνω χέρι το είχαν ξεκάθαρα οι Τούρκοι.Είχαν διαλύσει τον ελληνικό στρατό, ο οποίος χρεαιζόταν χρόνο για να αναδιοργανωθεί έτσι ώστε να έχει ελπίδες ενάντια σε μια Τουρκική προέλαση.Μάλιστα,θα μπορούσαν να κατακτήσουν μέχρι και την Μακεδονία, αν δε τους απέτρεπαν από αυτό οι Μεγάλες Δυνάμεις και οι τεράστιες εσωτερικές αναταραχές(π.χ.Κούρδοι) που απασχολούσαν τις στρατιωτικές δυνάμεις τους.Παρόλαυτα δεν δίσταζαν να απειλούν με επίθεση και να έχουν πόλλες απαιτήσεις από την Ελληνική πλευρά, μιας και αυτοί ήταν οι νικήτες και εμείς οι ηττημένοι.Τα πραγμάτα υποτίθεται οτι θα τακτοποιούνταν μέσω της συνθύκης της Λωζάνης, αλλά και αυτή άφησε αρκετές εκκρεμότητες, κυρίως σε σχέση με το μειονοτικό πρόβλημα και την ανταλλαγή πλυθησμών.
Το πρόβλημα που αντιμετώπιζε η Τουρκία ήταν οτι ήθελε να απαλλαχθεί απο τον περισσότερο δυνάτο ελληνικό πλύθησμο και κυρίως απο τους Κωνσταντινοπουλίτες.Αυτούς το κεμαλικό καθεστώς τους καταδίωκε σταθερά,όχι μόνο λόγω των μεγάλων τους περιουσίων αλλά και επειδή είχαν μεγάλη πολιτισμική επιρροή ως ιδιαίτερα μορφωμένα άτομα σε μια χώρα με τεράστιο ποσοστό αγραμματοσύνης.Έπισης είναι γνωστό οτι το Φανάρι είχε πολλούς δεσμούς με το παλιότερο οθωμανικό καθεστώς, οπότε είχε και πολιτικη εξουσία.Το εθνικιστικό καθεστώς ήθελε με κάθε τρόπο την εθνικοποίηση της Τουρκικής γραφειοκρατίας και πολιτικής,σε αντίθεση με το πολυεθνικό καθεστώς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Μια υπονόμευση από το Φανάρι ήταν απαράδεκτη.
Έτσι άρχισε μια αντιδικία μετάξυ ελλήνων και τούρκων διπλώματων για το πoiός θεωρείται etablis(μη ανταλλάξιμος κάτοικος της Κωνστατινούπολης) κάθως και για την αποζημίωση των περιουσιών των μειονοτικών της κάθε χώρας,υπό τον έλεγχο της Μεικτής Επιτροπής Ανταλλαγής Πλυθησμών, οπόυ αντιπροσωπεύονταν και οι Μεγάλες Δυνάμεις με τρείς ουδέτερους αντιπροσώπους.
Οι Τούρκοι σταθερά απαιτούσαν τον συμψηφισμό των περιουσιών των Κων/λιτών,πρακτίκα δηλάδη την οικονομική επιβάρυνση της Ελλάδας και των Κωνσταντινοπολίτων, αφόυ οι περιουσίες αυτών ήταν κατά πολύ υψηλότερες από αυτές των μουσουλμανικών αγροτικών πλυθησμών της Θράκης.Παράλληλα ο προσδιορισμός των etablis άλλαζε ανάλογα με το πόσο ευνοϊκές ήταν οι περιστάσεις για τους Τούρκους.Από τους κάτοικους της Κωνσταντινούπολης πριν το 1918 κα που τώρα μέναν στην Πόλη στου κάτοικους που βρίσκονταν τη μέρα της συμφωνίας στη πόλη, ο αριθμός αυτών μειωνόταν σταθερά.Κι επιπλέον η Τουρκία ζητούσε οικονομικές αποζημιώσεις.Τελίκα επτεύχθηκε η συμφωνία με περίπου 110.000 Έλληνες να παραμένουν σε τουρκικό έδαφος και από αυτόυς οι 100.000 Κωνσταντινοπουλίτες, και οι υπόλοιποι Ίμβριοι και Τενέδιοι.106.000 Μουσουμάνοι παρέμειναν στην Ελλάδα.Παρόλαυτα, οι Έλληνες της Τουρκίας ήταν ανώτεροι σε πολιτισμικό επίπεδο, κάτι που τους έκανε πολυτιμότερους για την Ελλάδα από οτι ήταν οι Θρακίωτες Μουσουλμάνοι για του Τούρκους.Η Τουρκία το εκμεταλλεύτηκε αυτό σταθερά.